Ukraińcy zamordowali przez uduszenie sznurkiem 3‑osobową polską rodzinę gajowego Żołnowskiego (z żoną i dzieckiem) i wrzucili do studni.

źródło: Żurek Stanisław, „75 rocznica ludobójstwa – kwiecień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: btx.home.pl [dostępny: 2021.02.04]

Upowcy zamordowali jadących furmanką 3 Polaków: 45‑letnią nauczycielkę Felicję Masojadę, jej 80‑letnią służącą Elżbietę Jeż oraz furmana Kaspra Kozińskiego. Nauczycielkę, która pomagała Ukraińcom i ich leczyła, żywcem powiesili za nogi na drzewie, odcięli piersi, wydłubali oczy, wyciągnęli wnętrzności. Podobnie zginęła służąca i furman.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Siemaszko Władysław, Siemaszko Ewa, „Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939 – 1945”, w: Warszawa 2000, s. 764—765

Inni podają, że z Felicją Masojadą jechał jako woźnica Kacper Koziński, jego żona Hanka będąca Ukrainką, i ich córka. Hankę z córką upowcy odesłali do domu, a Masojadę i woźnicę Kacpra Kozińskiego uprowadzili do lasu, powiesili na drzewie do góry nogami i dokonali bestialskiego morderstwa. Oprawcami byli upowcy z sotni Hryćko Kaszkieciuka, z Janem Kulpaczem „Tryzubem”, Janem Szelukiem, Janem Wołoszynem oraz Konstantym i Semenem Kowalczukiem. Jak podaje syn Felicji, Edmund, nie jechała z nimi była służąca Elżbieta Jeż „Citka”. „Citka” — Elżbieta Jeż była staruszką ok. 70 — 75 letnią i nie była już ani gosposią, ani piastunką. Te określenia mogły się odnosić do wcześniejszego okresu, kiedy była służąca. Z rodziną Masojadów była związana od wczesnej młodości, kiedy miała 15 lat i była sierotą mieszkającą w nie ogrzewanej komórce, głodującą i marznącą. Była piastunką wszystkich dzieci Masojadów od 1898 roku, aż do emerytury. Faktycznie była na starość szanowanym członkiem rodziny. Nie została zamordowana razem z Felicją Masojada i Kacprem Kozińskim, tylko gdzieś po drodze, została pewnie zatłuczona i wrzucona do studni koło spalonej polskiej zagrody. Wracała na gorące prośby przywiązanego do niej Edmunda, z Rokitna, gdzie była „na przechowaniu: u polskich przyjaciół Stanisława i Aurelii Dudów”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Masajada Edmund W., „Uzupełnienie syna”; w: portal: Strony o Wołyniu — internet: free.of.pl [dostępny: 2021.04.11]

Ukraińcy zatrzymali na drodze 24‑letnią Apolonię Lech i po torturach wrzucili ją do studni.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – styczeń 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]