Ukraińcy w osadzie wojskowej zamordowali młode małżeństwo polskie. Świadek Teresa Ciechońska mieszkała w sąsiedniej osadzie Basowy Kąt. W 1943 roku była jeszcze dzieckiem, pamięta jednak większość wydarzeń z tamtego kresu. Dziś wspomina bliskich i sąsiadów, którzy twierdzili, że nikt nie wyrządzi im krzywdy, bo żyją tu od lat i nikomu nic złego nie zrobili. „Niedaleko była miejscowość Halerówka i tam moi rodzice mieli dobrych znajomych. Oni wydawali córkę za mąż. Po prostu skromna uroczystość, bo młodzi chcieli się pobrać. Poprosili moją mamę na starościnę. Pamiętam, jak piekła ciasto z cynamonem. Dziś nieraz ja takie piekę. Drożdżowe z cynamonem. Powiedziała, że skoro jest starościną, to choć tyle zrobi, żeby tradycja była i każdemu chociaż po kawałeczku dać. Młodzi poszli na swoje, a po jakimś pół roku przybiegł ojciec z wiadomością, że ich zamordowali w okrutny sposób. Młodzi uciekli do piwnicy i tam ich złapali. Ojciec opowiadał, że kartofle w piwnicy były zbroczone krwią, a temu chłopcu obcięli głowę. Jak to dziecko, z grupą rodzeństwa i innych dzieciaków poszłam na pogrzeb i, jak to dziecko, przepychałam się do przodu. Ksiądz przemawiał i w pewnym momencie wziął głowę za włosy i ją uniósł. Był strasznie przejęty i mówił o tym, że ludzkość doszła do takiego okrucieństwa. Przemawiał, a ludzie okropnie płakali. Uciekłam i nie pamiętam, kiedy się znalazłam w domu. Tak to przeżyłam”.

źródło: Żurek Stanisław, „75. rocznica ludobójstwa – grudzień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Jaszak Marcin, „Sagi Lubelszczyzny: Wspomnienia „rzezi wołyńskiej””; w: portal: kurierlubelski — internet: kurierlubelski.pl [dostępny: 2021.04.11]

Ukraińcy zamordowali 28‑letnią Weronikę Płuciennik, a jej męża Wacława w tym samym czasie we wsi Tymne.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – styczeń 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]