Upowcy za pomocą siekier, wideł, kos itp. wymordowali ponad 30 Polaków.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – marzec 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

23 marca 1944 r. nacjonaliści ukraińscy zamordowali we wsi Frankamionka (gm. Miączyn) kilkudziesięciu Polaków. Od ciosów noży i siekier zginęły rodziny Cisków, Głowackich, Serafinów, Borowskich z Hostynnego, Popików…
Największa tragedia rozegrała się w domu Andrzeja Serafina, w którym schroniło się 10 osób, m.in: Borowscy, Wilczyńscy z Malic, Teresa Serafin z córkami — 13‑letnią Zosią i 5‑letnią Aurelią oraz ich cioteczne siostry Ciskówny: 18‑letnia Wanda, o dwa lata młodsza od niej Lucyna i zaledwie 4‑letnia Danusia.
„Nacjonaliści ukraińscy wpadają do wnętrza, już rżną bez miłosierdzia dziecko, mężczyznę, nie wybierają  […] . Zarzynani ludzie rzężą. Matki wydzierają z rąk bandyckich swoje dzieci. Krzyczą w niebogłosy, klękają przed katami swoich braci i sióstr. Giną dzieci, a ich krew tryska spod butów na twarze rodziców” — opisywał tę masakrę Józef Strzelecki.
Lucjan Serafin,  […] wówczas żołnierz AK, był poza domem i dlatego udało mu się ten napad przeżyć. Zdołał się ukryć za stodołą i obserwował, co wyczyniają zbrodniarze. Opisał to w liście, przesłanym do redakcji  […]
„Będąc za stodołą Popika, zobaczyłem, jak pomiędzy budynkami w naszym gospodarstwie biegła Albina Popik. Dobiegł do niej ryzun i zamierzył się na nią bagnetem. Ona złapała go za ręce i powaliła na ziemię. Nadjechał drugi ryzun na koniu i usłyszałem strzał. Ryzun, którego przewróciła, wstał, a Popikowa leżała na śniegu”.
Po tych wydarzeniach Lucjan Serafin uciekł wraz z kilkoma znajomymi do pobliskich Koniuch. Tam, na torach stał niemiecki pociąg pancerny, w którym schroniło się wielu mieszkańców Frankamionki.

źródło: Czubara Krzysztof, „Rzeź Frankamionki”; w: „Tygodnik Zamojski”, w: 11/2006 — internet: www.tygodnikzamojski.pl [dostępny: 2021.06.26]

Pierwszy napad na wieś ludobójcy z UPA dokonali 23 marca 1944 roku w sile około 250 bandytów. Około godziny drugiej po północy rozpoczął się atak banderowców. Poleciał deszcz rakietowych sygnałów świetlnych, czerwonych i białych. Odezwało się kilka krótkich serii z automatów i zabrzęczały rozbijane szyby w oknach.
Zaskoczenie ludności, a także samoobrony było całkowite. Placówka samoobrony nie zdążyła zorganizować akcji. Banderowcy podpalili wieś z kilku stron i zamordowali na miejscu wszystkich Polaków, których udało się im pojmać lub którzy wpadli w ich ręce. Byli to:
Danuta Cisek (lat 4), Lucyna Cisek (lat 16), Wanda Cisek (lat 19), Maria Dąbrowska (lat 57), Leonard Głowacki (lat 40), Mikołaj Głowacki (lat 72), mężczyzna o nazwisku Kalisiak (lat 60), kobieta o nazwisku Kalisiak (lat 53), Anna Krecun (lat 41), Teresa Stefania Łukaszczuk (lat 66), Paweł Popik (lat 48), Albina Popik, Bronisława Pietrus (lat 30), Andrzej Serafin, Aurelia Serafin (lat 6), Teresa Serafin (lat 24), Zofia Serafin (lat 12), Józef Stankiewicz (lat 67), Marcin Wiącek, jego żona i ich małoletni syn, Piotr Zięba oraz jego żona i 7 osób N N.
Łącznie zginęło 30 osób.
Mordowali bez wyjątku wszystkich — kobiety, dzieci, mężczyzn i starców, uciekali się do najbardziej bestialskich i wyrafinowanych metod. Część banderowców uzbrojona była w widły i kosy, którymi zabijano ludzi.
Tylko dzięki pomocy żołnierzy AK z kompanii 'Wiklina' dowodzonej przez por. 'Ryszarda', nie doszło do jeszcze większej masakry. Oddział ten uratował życie wielu mieszkańcom Frankamionki.
Dnia 9 kwietnia 1944 roku sotnia UPA 'Hałajdy' ponownie napadła na polskie zagrody we Frankamionce. Udany kontratak plutonu z kompanii 'Wiklina' zapobiegł całkowitemu spaleniu wsi. Ofiar w ludziach tym razem prawdopodobnie nie było.

źródło: Jastrzębski Stanisław, „Ludobójstwo nacjonalistów ukraińskich na Polakach na Lubelszczyźnie w latach 1939-1947”, w: Wydawnictwo Nortom Publishing, 2007, s. 94—95 — internet: sbc.org.pl [dostępny: 2021.02.04]

Upowcy pojmali na drodze i zamordowali 19‑letnią sanitariuszkę AK Wandę Cisek: przybili ją gwoździami do stodoły, skonała w męczarniach.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – czerwiec 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Konieczny Zdzisław, „Stosunki polsko-ukraińskie na ziemiach obecnej Polski w latach 1918-1947, Wrocław 2006”, w: , s. 218

Dnia 29 czerwca 1944 roku banda upowska zatrzymała na drodze i dokonała bestialskiego mordu Wandy Cisek (lat 19), sanitariuszki AK. Bandyci przybili ofiarę do wrót stodoły. Kobieta zginęła w okropnych męczarniach.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – czerwiec 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Jastrzębski Stanisław, „Ludobójstwo nacjonalistów ukraińskich na Polakach na Lubelszczyźnie w latach 1939-1947”, w: Wydawnictwo Nortom Publishing, 2007, s. 95 — internet: sbc.org.pl [dostępny: 2021.02.04]

Wśród ofiar była sanitariuszka Wanda Cisek, która raniona przeżyła wcześniej bitwę pod Zaborecznem i pacyfikację wsi Róża w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Susiec. Została przybita gwoździami na drzwiach stodoły.

źródło: „Pacyfikacja Frankamionki”; w: portal: WikipediA — internet: pl.wikipedia.org [dostępny: 2021.06.27]