Ukraińcy zamordowali Mariana Sebastiańskiego.

źródło: Żurek Stanisław, „75. rocznica ludobójstwa – grudzień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Ukraińcy zamordowali Polaka o nazwisku Mazurek.

źródło: Żurek Stanisław, „75. rocznica ludobójstwa – marzec 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Powracającą do swojego domu wozem konnym z odwiedzin u swojej matki i krewnych Hannę Dagońską będącą w ostatnim miesiącu ciąży zatrzymała grupa uzbrojonych Ukraińców. Ranoprzyjechał do wsi jej mąż Daniel i dowiedział się, że wyjechała stąd do domu. „Chrobrów w mgnieniu oka stanął na równe nogi. Zbiegli się wszyscy mężczyźni i tyralierą ruszyli na poszukiwania. Po kilku godzinach znaleźli stratowane młode zboże i odciśnięte w ziemi koleiny. Prowadziły do nieczynnego od lat starego wiatraka. Leżała naga we krwi. Z rozciętego brzucha sterczał wiecheć starej słomy. Obok rzucone na klepisko walało się nienarodzone dziecko. Twarz martwej Hanki Dogońskiej była jednym wielkim cierpieniem. Ktoś pognał do osady po prześcieradła. Ktoś inny przyprowadził konia zaprzęgniętego w furmankę. Zawinięte w przesiąkające krwią białe płótno ciało Hanki i ciało jej dziecka ułożono na zielonych pędach zboża. Milczący kondukt skamieniałych ze zgrozy mężczyzn. Pierwsza polska ofiara w Chrobrowie. Powiadano, że ktoś potem widział siwki Hanki Dogońskiej”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Kurek Ewa, „Czysta jak szklanka wody Ukraina - Chrobrów 1939-1943 (III)”; w: Stowarzyszenie Solidarni 2010 — internet: solidarni2010.pl [dostępny: 2016.03.03]

Ukraińcy zakłuli nożami 1 Polaka. „Wszystko zaczęło się 17–18 czerwca mówi Tadeusz Filipczak (urodzony w 1928 r. w miejscowości Czaruków pow. Łuck). Mieszkałem z rodzicami w kol. Chrobrów gmina Czaruków. Od wiosny 1943 r. wszyscy mieszkańcy naszej wsi nie spali już w swoich domach, ale po krzakach, w polu a niektórzy w wykonanych przez siebie schronach. Niepokojące wieści o mordach ukraińskich band dochodziły ze wszystkich stron. Wspomnianego czerwcowego dnia mordu dokonano i u nas. Napadnięty został Jan Michałek z dziewczyną. Jego zamordowano a ona zdołała uciec na stację kolejową w miejscowości Nieświt, gdzie znajdował się wojskowy posterunek niemiecki”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Szarwiło Bogusław, „Zamordowali również Ukraińca Siańko Klepca, bo uprzedził Polaków o napadzie”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.04.11]

[Ukraińcy] zamordowali co najmniej 5 Polaków: 43‑letniego Jana Mazurkiewicza i jego 40‑letnią żonę Zofię wrzucili do studni i przygnietli pniakami oraz 3 kobiety lat: 74, 63 i 63. Inni: „Wszystko zaczęło się 17–18 czerwca mówi Tadeusz Filipczak (urodzony w 1928 r. w miejscowości Czaruków pow. Łuck). Mieszkałem z rodzicami w kol. Chrobrów gmina Czaruków  […] Nie wiedzieliśmy, że napad na naszą miejscowość był przygotowany przez UPA na 19 czerwca. O tym fakcie powiadomił nas ukraiński sąsiad Siańko Klepiec w chwili kiedy paliły się już Jeziorany Szlacheckie. Tata w tym czasie był u Michałka pomagał przy wykonaniu trumny dla zamordowanego Janka. Nie było na co czekać, natychmiast z mamą uciekliśmy do stryja Edwarda Filipczaka skąd już razem z nim do Budek Osieckich, gdzie mieszkał brat stryjenki Bolesław Konopko. Stamtąd wszyscy razem uciekliśmy do Torczyna, gdzie stacjonowało wojsko niemieckie. W czasie napadu zamordowano 13 Polaków, jedną Czeszkę, 2 Rosjan i Ukraińca Siańko Klepca za to, że uprzedził Polaków o napadzie”.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Szarwiło Bogusław, „Zamordowali również Ukraińca Siańko Klepca, bo uprzedził Polaków o napadzie”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.04.11]

Został zamordowany przez Ukraińców mieszkaniec Chrobrowa o nazwisku Michałek; rozstrzelano go za stodołą własnego gospodarstwa.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Karłowicz Leon, Popek Leon (oprac.), „Śladami ludobójstwa na Wołyniu. Okrutna przestroga”, w: Polihymnia, Lublin 1998, cz. 2, s. 261

W dniu 23 czerwca mój ojciec jak zwykle poszedł rano do pracy  […] Nasza sąsiadka Łukaszewska, Ukrainka, przybiegła do nas krzycząc: „Kuriezka, Lachów reżut, wtikajte!”. Moja mama czekała na powrót ojca. Po pewnym czasie na podwórko wjechał na spienionym koniu Ukrainiec Siańko Klepiec, który powiedział, że jego narzeczona Pola (polska nauczycielka) została zamordowana. Ponaglał nas do ucieczki. Siańko nie zdążył dojechać do swojego domu — został zabity przez pobratymców. My z mamą schowaliśmy się w zboże.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – rok 1943 czerwiec oraz I półrocze”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Pobocha Mirosława z d. Kurek, wspomnienia emerytowanej nauczycielki, byłej mieszkanki Chrobrowa, pow. łucki, woj. wołyńskie; w: Karłowicz Leon, Popek Leon (oprac.), „Śladami ludobójstwa na Wołyniu. Okrutna przestroga”, w: Polihymnia, Lublin 1998, cz. 2, s. 261—262

Bestialsko zamordowali Annę Ekiert będącą w ostatnim miesiącu ciąży.

źródło: Żurek Stanisław, „75.rocznica ludobójstwa – sierpień oraz lato 1943 roku”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Opowiada Tadeusz Filipczak, mieszkaniec osady Chrobrów pow. Łuck: „W Torczynie przebywaliśmy koło miesiąca, gdzie zebrało się więcej uciekinierów z polskich wsi. Nie można było jednak przebywać tam dłużej dlatego pod eskortą Niemców kolumna ocalałych z rzezi Polaków została przeprowadzona do Łucka. W tym dużym mieście wydawało się być bezpiecznie, ale były problemy nie tylko z mieszkaniami ale i wyżywieniem znacznej liczby uciekinierów z różnych stron Wołynia. Nasza rodzina podobnie jak i inne pozostawiły swoje gospodarstwa bez opieki ale do ostatniego dnia pobytu zadbane, a więc np. obsiane zbożami. Dlatego też w czasie żniw rodzina moja postanowiła wrócić po zbiory. W grupie osób które wyruszyły był również mój dziadek z babcią. Żniwiarze cały dzień pracowali bez zakłóceń i wydawało się, że wszystko będzie dobrze. Jednak kiedy wszyscy zbierali się do powrotu, moi dziadkowie pozostali chwilę dłużej by dokończyć zbioru. Gdy skończyli ruszyli samotnie w drogę powrotną ale daleko nie ujechali. Banderowcy zaskoczyli ich na drodze. Dziadka wrzucili jak kłodę drewna na wóz siadając na nim a babcie przywiązali do wozu i tak ją ciągnęli. Jak dojechali do gospodarstwa oboje wrzucili do studni, prawdopodobnie już nie żyli. To nie był odosobniony przypadek, w tym czasie na całym Wołyniu trwało już polowanie na Polaków w sposób otwarty i w najgorszej formie”.

źródło: Żurek Stanisław, „75.rocznica ludobójstwa – sierpień oraz lato 1943 roku”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Szarwiło Bogusław, „Zamordowali również Ukraińca Siańko Klepca, bo uprzedził Polaków o napadzie”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.04.11]

Ukraińcy zamordowali 2 Polaków (starsze małżeństwo Wojciecha i Paulinę Filipczaków) oraz 25‑letnią Czeszkę Annę Stelmach, żonę Polaka.

źródło: Żurek Stanisław, „75.rocznica ludobójstwa: wrzesień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

Ukraińcy zamordowali 23‑letnią Janinę Hetmańczuk.

źródło: Żurek Stanisław, „Kalendarium ludobójstwa – marzec 1944”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]