W 1943 roku zostały zamordowane 4 osoby z rodziny Brożek: rodzice i ich 2 synów. Ocalała ciężko ranna córka Leokadia oraz nieobecny wówczas syn Seweryn, który po powrocie do domu zawiózł ją do szpitala we Lwowie.

źródło: Żurek Stanisław, „75. rocznica ludobójstwa – grudzień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: „Kolonia Adamówka”; w: portal: Strony o Wołyniu — internet: free.of.pl [dostępny: 2022.02.28]

Zdzieranie włosów z głowy wraz ze skórą czy przybijanie małych dzieci dookoła grubego drzewa przydrożnego, tworząc w ten sposób tzw. „wianuszki” to tylko niektóre z bezdusznych metod uśmiercania Polaków. Mojej cioci i jej rodziny to nie ominęło, zostali potraktowani w podobny sposób. Leokadia przeżyła, chociaż została postrzelona w kolano, głowę i w rękę. Jej brata, Seweryna nie było wtedy w domu i to dzięki niemu ocalała. Wrócił z podróży i jedyne, co wtedy zastał to wieś, której już nie było i rodzinny dom gdzie nie czekał na niego ciepły obiad. Udało mu się jednak docucić jego siostrę – Lodzię, którą szybko przewiózł do szpitala do Lwowa. Żydowski lekarz musiał amputować jej rękę, zszyć wszelkie rany po postrzałach, opatrzyć siniaki i zapobiec zakażeniu. Zranienia na ciele, chociaż głębokie, były dużo mniejsze od tych na duszy. Żadne dziecko przecież spokojnie nie przyjmie, że Ci panowie, co przyszli wieczorem zabili całą jej rodzinę – mamusię, tatusia i rodzeństwo w sposób wyjątkowo okrutny. A ich jedyną winą był fakt, że byli Polakami. Po wyjściu ze szpitala Leokadią i Sewerynem zaopiekowała się ich ciocia – Helena. Ostatnie lata wojny były dla nich nieustającą ucieczką, nie mieli szans na stworzenie nowego domu. Uciekali w stronę dawnej Polski centralnej. Dotarli do Krakowa. Podczas tzw. łapanki, w niedzielne popołudnie 1944 roku tylko Lodzia zdążyła się wymknąć. Seweryn już się więcej nie odnalazł. Mając dwanaście lat, została na świecie sama. Po wojnie jej kuzynka, a moja prababcia – Luba Rucińska odnalazła ją dzięki Polskiemu Czerwonemu Krzyżowi w domu dziecka w Warszawie.

źródło: Żurek Stanisław, „75. rocznica ludobójstwa – grudzień 1943”; w: portal: Wołyń — internet: wolyn.org [dostępny: 2021.02.04]

źródło: Rudnicka Weronika, „Znad morza do Wrocławia”; w: portal: Gazeta Wrocławska — internet: dziennikbaltycki.pl [dostępny: 2011.04.23]