Rzymskokatolicka Parafia
pod wezwaniem św. Zygmunta
05-507 Słomczyn
ul. Wiślana 85
dekanat konstanciński
m. i gm. Konstancin-Jeziorna
powiat Piaseczno
poprzednie
Eten (1649)
Znaki Eucharystyczne
(pełna lista: tutaj)
WIZJA w HOSTII
miejsce wydarzenia: LES ULMES
rok wydarzenia: 1668
następne
Tartanedo (1710)
Łącza do ilustracji dzieł sztuki związanych z wydarzeniem:
Dwa tysiące lat od czasów Chrystusa to nie „pusta” przestrzeń, pozbawiony obecności Boga: to nieustająca historia naszego zbawienia. To czas pełnej obecności Naszego Pana, który wszelako w pewnych momentach objawia się nam w sposób szczególny.
Takim dniem była również sobota 2 czerwca 1668 r., owego roku przypadająca w oktawę Bożego Ciała. W niewielkiej francuskiej miejscowości Les Ulmes, w diecezji Angers, w odległości ok. 13 km od miasteczka Saumur, jednego z centrów zgromadzeń protestanckich hugenotów, proboszczem był niejaki Mikołaj (fr. Nicolas) Nezan. Parafianie nie mieli o nim dobrego mniemania i obawiali się, czy proboszcz nie ugnie się wobec nasilających się protestanckich nacisków.
Ale tego dnia wieczorem, w kościółku św. Wincentego Hiszpańskiego, ok. 19:00 wieczorem kapłan przewodniczył adoracji Najświętszego Sakramentu. Gdy rozpoczął okadzanie monstrancji z Przejnajświętszym Ciałem zgromadzeni śpiewali hymn „Pange Lingua gloriosi” (pl. „Sław języku tajemnicę”) – jego fragmentem jest śpiewane do dzisiaj w polskich świątyniach „Przed tak wielkim Sakramentem” - autorstwa św. Tomasza z Akwinu.
W chwili, gdy zaśpiewano słowa „Verbum caro panem verum” (pl. „Słowem chleb zamienia w Ciało…”), monstrancję na chwilę otoczyła niewielka chmurka, szybko znikła i w miejscu Hostii, oczom zdumionych wiernych, ukazała się postać Mężczyzny!
Ubrany był w białą tunikę. Jego twarz jaśniała, jasno-brązowe długie włosy opadały Mu na plecy, a opuszczone ręce miał skrzyżowane – prawą dłonią przykrywał lewą…
Wizja trwała około piętnastu minut. Jeden ze świadków opowiadał później, iż „proboszcz i wikary tak byli przejęci i zapatrzeni, że nie przestawali śpiewać, powtarzając od nowa wersety Pange Lingua”. I dodawał: „spoglądali też na siebie, jakby nie dowierzając własnym oczom i szukając u drugiego potwierdzenia, tego co sami widzieli”.
Proboszcz, dotknięty łaską, płakał i poprosił parafian, by podeszli bliżej: „Podejdźcie, moje dzieci, bliżej a zobacznie cud naszego Pana”. I korzył się wobec nich: „Może i jesteśmy niewierni. Jeśli tak, to proszę was o wybaczenie naszych grzechów…”.
Parafianie zaczęli gromadzić się wzdłuż klęcznika przed ołtarzem (przed soborem watykańskim II ołtarz oddzielony był od nawy klęcznikiem, niekiedy stałym bądź rozsuwanym podczas Komunii św.).
Proboszcz rozpoczął śpiewanie antyfony do Matki Bożej „Salve Regina”. Gdy dotarł do słów „Et Jesum, benedictum […] ostende” wizja stała się jeszcze ostrzejszą i wyraźniejszą.
W międzyczasie proboszcz przeniósł monstrancję z tabernakulum, na którym stała podczas okadzania, na ołtarz. Tam zgromadzeni przed klęcznikiem (było ich okołu dwustu) mogli oglądać Cudowne Zjawisko z trochę bliższej odległości. Niektórzy zbliżyli się nawet do samego ołtarza, przekraczając próg klęczników. Wszyscy modlili się głośno…
Wreszcie, tak jak i na początku Zjawiska, wokół monstrancji powstało coś na kształt małej chmurki, która po otoczeniu Postaci szybko zanikła ujawniając zebranym Hostię Przejświętszego Sakramentu… Wizja skończyła się.
Lokalny biskup Angers, Henryk (fr. Henri) Arnauld (1597, Paryż – 1692, Angers), zwolennik szerzącego się we Francji jansenizmu, powiadomiony o zdarzeniu nakazał rozpoczęcie formalnego procesu jego zbadania. Przeprowadzono rozmowy ze świadkami, z których dwunastu złożyło pisemne zeznania. Każdy z nich przepytywany był oddzielnie, po czym zeznania porównywano. Zgadzały się we wszystkich szczegółach, poza kolorem włosów Postaci w monstrancji: jeden ze świadków określił je jako jasne, inni mówili o ic h ciemnym odcieniu…
W rezultacie już 25 czerwca 1668 r. bp Arnauld ogłosił list pasterski, w którym „wiernie opisywał” okoliczności wydarzeń z Les Ulmes, po czym stwierdził, iż „wierzymy, że Zbawiciel świata objawił się w tej parafii” i dozwolił na publiczne oddawanie kultu objawieniu w kościółku św. Wincentego…
Wizji z Les Ulmes jeszcze w XVI I w. poświęcono kilka, zachowanych do dnia dzisiejszego, opracowań. Przyczyniło się do tego szerokie rozpropagowanie zdarzenia przez bpa Arnauld. Pierwszym chronologicznie (oprócz wspomnianego listu pasterskiego) był opis zamieszczony w Clypeus Theologiaetom VIII dominikańskiego teologa Jana Baptysty (fr. Jean Baptiste) Goneta (ok. 1616, Béziers - 1681, Béziers), opublikowany w 1669 r. Później powstały szeroko kolportowane ryciny Gerarda Edelincka (1640, Antwerpia – 1707, Paryż), przechowywane do dziś w Paryżu, lokalnych artystów Jana (fr. Jeana) Bidault z Saumur (parę kilometrów od Les Ulmes) oraz Jana (fr. Jean) Ernou z Angers.
Prawie do końca XVIII w., w rocznicę wizji, w Les Ulmes miały miejsce specjalne uroczystości. Wystawiano wtedy, pieczołowicie przechowywaną w kościele św. Wincentego, Świętą Hostię cudu. Trwało to do rewolucji, gdy wikary Puy-Notre-Dame, obawiając się profanacji – ileż takich wydarzeń, w imię oświecenia i rozumu, miało wówczas miejsce! – z czcią spożył Przenajświętszy Sakrament z 1668 r.…
W 1901 r. w parafii Les Ulmes miał miejsce Kongres Eucharystyczny diecezji Angers, a w 1933 r. Cudownej Wizji poświęcono specjalną sesję podczas Narodowego Kongresu Eucharystycznego Francji.
A w kościółku św. Wincentego do dziś widoczna jest wnęka, w której przez 130 lat przechowywano Cudowną Hostię…
Posłuchajmy: „Pange Lingua” w wykonaniu scholi w Auckland:
Posłuchajmy też: „Salve Regina”, w wykonaniu Ensemble Organum, w dwu częściach:
Mapa okolic:
Opracowanie oparto na następujących źródłach:
angielskich:
- The Real Presence
- Medjugorie News, 2010
- „The Blessed Eucharist, our greatest treasure”, Müller, Michael, 1880
francuskich:
hiszpańskich: